تاریخچه

بلاروس یک کشور اروپای شرقی و دارای حکومت جمهوری  است و جمعیت آن حدود ۱۰ میلیون نفر و با کشورهای لتونی، لیتوانی، اوکراین، لهستان و روسیه هم مرز می باشد. پایتخت آن شهر مینسک با حدود ۲ میلیون نفر جمعیت می باشد. بلاروس جزء مراکز توریستی و دارای طبیعت بسیار زیبا و رودخانه های پرآب است. یک سوم خاک این کشور از جنگلهای طبیعی و دریاچه های متعدد تشکیل شده که ازجمله زیبایی های آن از نظر طبیعی و توریستی  تلقی می شود.
این کشور یک جمهوری صنعتی – کشاورزی می باشد که دارای صنایع ماشین سازی، ابزار سازی و صنایع الکترونیک و ماشین سنگین صنعتی به صورت اساسی است.
این کشور یک جمهوری جوان و دانشگاهی است که دارای دانشگاه ها، انستیتوها و مراکز تحقیقاتی متعدد با پتانسیل علمی بالا می باشد و در آن شرایط مناسب برای تحصیل و زندگی دانشجویان خارجی وجود دارد.
در تابستان دمای هوا معمولا بین ۱۵تا۳۰ درجه بالای صفر و در زمستان سرد که تا ۲۰ درجه زیر صفر نیز می رسد.
این کشور دارای امنیت بسیار بالایی می باشد و مردمان آن با توریست ها و دانشجویان خارجی رابطه بسیارخوبی دارند.
تاریخ شهر مینسک
شهر مینسک پایتخت کشور بلاروس است که  در زمان جنگ جهانی دوم کاملا نابود شده و با اراده ی مردم دوباره بازسازی شده است.
شهرهای مهم بلاروس مینسک (پایتخت)، ویتبسک، گرودنو، گومل و موگلیف هستند.

 

 

استقلال کشور بلاروس

بلاروس در ۲۷ ژولای ۱۹۹۰ موجودیت خود را اعلام نمود و در ۲۵ اوت ۱۹۹۱، با به دست آوردن استقلال کامل خود، رسما به جمهوری بلاروس تبدیل شد.
در حدود همان زمان بود که استانیسلاو ششکویچ رئیس شورای عالی بلاروس در مقام رهبری بلند پایه بلاروس گردید، ششکویچ، در کنار بوریس یلتسین از روسیه و لئونید کراوچک از اوکراین در ۸ دسامبر۱۹۹۱ در بلاوژسکایا پوشچا در همایشی رسما انحلال اتحاد شوروی و تشکیل مشترک المنافع کشورهای مستقل را اعلام نمودند.
تا سال ۱۹۹۴این کشور به وسیله الکساندر لوکاشنکو رهبری می شد، که مورد انتقاد دولتهای غربی، (گروه) ناظر حقوق بشر و دیگر سازمانهای غیردولتی غربی به خاطر سیاستهای داخلی خود به سبک اتحاد شوروی سابق، واقع شد و از سال ۲۰۰۵ به نظر می رسد که جنبشی در بلاروس به سوی اتحاد مجدد با روسیه صورت گرفته باشد و بالاخره در نوامبر۲۰۰۵، یک پیش نویس از قانون اساسی برای تصویب به هردو (رئیس جمهور) ولادیمیر پوتین و لوکاشنکو تسلیم شده است.
دو کشور روسیه و روسیه سفید از جمله کشورهایی قلمداد می‌شوند که پس از فروپاشی اتحاد شوروی همواره سعی کرده‌اند به نفع جهان تک قطبی و مخالفت با یک جانبه گرایی آمریکا مبادرت کنند، از این رو می‌توان اذعان داشت که زمینه های مناسبی برای گسترش مناسبات تهران با مسکو و مینسک وجود دارد.
در طول دهه ۱۹۹۰ میلادی و به ویژه در اواسط آن با آغاز همکاری های هسته‌ای جمهوری اسلامی ایران و فدراسیون روسیه و تمایل بخش عمده‌ای از نخبگان این کشور به اورآسیا گرایی و مخالفت با هژمونی ایالات متحده آمریکا و همچنین همسایگی دو کشور ایران و روسیه همکاری های دو جانبه در عرصه‌های علمی، فناوری و دفاعی گسترش یافته است.

 

 

نشان ملی کشور بلاروس

نشان ملی جمهوری بلاروس پس از رفراندوم ۱۹۹۵ میلادی در بلاروس جایگزین نشان باستانی پاهونیا شد که پس از کسب استقلال از روسیه به مدت چهار سال به عنوان نماد این کشور برگزیده شده بود نشان ملی این کشور بسیار تاثیر پذیرفته از نشان رسمی جمهوری سوسیالیستی بلاروس شوروی می‌باشد تنها رنگ روبان آن از سراسر قرمز به قرمز و سبز تغییر یافته که این رنگ‌ها از پرچم این کشور نشات می‌گیرند، به جای چکش و داس طراحی نقشه این کشور جایگزین شده و شعارهای کمونیستی روی روبان‌ها به علاوه مخفف عبارت جمهوری سوسیالیستی بلاروس شوروی حذف و عبارت بلاروسی Рэспублiка Беларусь (جمهوری بلاروس) جایگزین آن شده‌است